Teatralny dom strachów #czegosięboimy #czegosięlękamy

Studenci II roku Wydziału Reżyserii warszawskiej Akademii Teatralnej mieli za zadanie odpowiedzieć na pytanie: „Czego się boimy? Czego się lękamy?”. My – młodzi, my – artyści, my – Polacy, my – ludzie. Jakie obawy i strachy towarzyszą nam na co dzień, a czego lękamy się od święta: fundamentalnie, jednostkowo, najbardziej? Z prób odpowiedzi na tak postawione pytania powstała teatralna podróż. Młodzi, utalentowani adepci sztuki reżyserii dokonali samodzielnego wyboru tekstów, konwencji i środków. Musieli poradzić sobie z dylematem, z przekleństwem wolności – na co się zdecydować, gdy wolno wszystko? Powstała z tego specyficzna „piosenka o końcu świata” – świata, który znamy. Przy czym piosenka ta, to utwór na cztery oryginalne, niezależne głosy – w tonacjach nie do podrobienia. Kwartet szczery i niebłahy. Ważki. Teraz ta partytura trafia w ręce widzów. Może w którymś (nie)pokoju odnajdą swoje własne myśli i przeczucia? Być może konfrontacja ze sztuką teatru przyniesie im ukojenie i oswojenie własnych obaw. Być może, po to właśnie jest sztuka. Posłuchajmy głosu młodych artystów, niech dadzą nam, widzom – nomen omen – pociechę.