Głos. Jerzy Grotowski

Kiedy rodzi się człowiek, wydaje on z siebie pełny, głęboki krzyk. Niemowlęta sygnalizują płaczem swoje potrzeby i każdy, kto słyszał płaczące dziecko, wie, że ten dźwięk jest mocny i głośny. Małe dzieci też świetnie potrafią krzyczeć. Wychodzi im to naturalnie, organicznie. Z czasem jednak zaczynamy coraz bardziej się kontrolować, jesteśmy także uczeni przez innych, by nie hałasować, by głośno nie płakać. Już niekiedy dzieci w wieku szkolnym zaczynają mieć kłopoty z głosem. Coś zaczyna się spinać, uwierać. Wielu dorosłych ma problem z wykonaniem, zdawałoby się prostego polecenia: „krzyknij głośno”.

Jerzy Grotowski, reformator teatru polskiego, aktor, reżyser, założyciel Teatru Laboratorium, w swojej metodzie pracy mocno skupiał się na ciele i głosie osoby grającej. Opisał zasady dotyczące pracy głosem, który jego zdaniem nie jest tylko narzędziem w pracy aktorów i aktorek; jest też nierozerwalny z ciałem, początkiem i bazą w pracy twórczej. Grotowski zachęcał, by nie starać się na siłę myśleć o głosie, sztucznie go trenować, a powrócić do naturalnego, niekontrolowanego i organicznego posługiwania się swoim ciałem.