Ości

Możliwe, że nie uzyskamy tego, czego chcemy, a zamiast tego dostaniemy coś zupełnie innego wręcz niepożądanego, coś, czego wolelibyśmy uniknąć – pisał Zygmunt Bauman w swojej książce „Płynny lęk”. Miał na myśli ludzkie działania podejmowane w celu okiełznania wszechobecnego lęku lub przeżycia spełniania w teraźniejszości, nie w przyszłości. Ignacy Karpowicz „przyłapuje” swoich bohaterów w takim właśnie momencie: podjęcia działania, przeformułowania dotychczasowego życiowego porządku po to, by spróbować spełnić się teraz, zaraz albo by okiełznać lęk. Ich przedsięwzięciom towarzyszy poczucie porażki, katastrofy, zaskoczenia, zadziwienia. „Królikom jest fajnie. Zanim pojawią się konsekwencje fajności, lądują w potrawce.”, powie jedna z bohaterek. Co wydarza się z tymi, których los nie pokrywa się z losem królika? O czym zaczną śnić, gdy odwrócą się na chwilę od tego, co zbudowali do tej pory? Kto niespodziewany pojawi się w miejscu, gdzie jeszcze przed chwilą stał ktoś inny?

Epizody, wyzwania i lęki poszczególnych bohaterów krzyżują się ze sobą, spotykają, mijają i wypierają. Co zrobić? Czego chwycić i nie puszczać? Jesteś lewicowcem czy prawicowcem, zadają sobie pytanie bohaterowie. Czy ta magma przypadku, dezorientacji i chwytanej panicznie ideologii to wszystko, na co przedstawiciele inteligenckiej klasy średniej mogą się zdobyć? Czy odbijemy się głową od samodzielnie wzniesionego muru?