CZAS TRWANIA 60 min
Rekomendacja
wiekowa
od 13 lat

Mały ma dziewczynę

Dzień seniora – spektakl 20 listopada 2018 g 19:00 objęty jest zniżką dla seniorów. Więcej informacji: https://teatrochoty.pl/znizki/

Ma na imię Bianka. Jest z Brazylii. Wychowała się w biednej rodzinie. Miała siedmiu braci i trzy siostry. Jej rodzice umarli, gdy była mała. Całe życie była samotna. Znalazła ogłoszenie o pracy w Niemczech. Postanowiła spróbować. To był błąd, oszukali ją. Bianka nie chce, żebym o tym opowiadał. Bardzo się tego wstydzi. Uciekła. Znalazła pracę jako sprzątaczka. Sprzątała domy bogatych ludzi. Bardzo ciężka praca. U jednej rodziny pilnowała małego dziecka. To dziecko ją lubiło. Bianka ma super podejście do dzieci. Dzieci ją uwielbiają. Cudownie się przy niej czują. Ta niemiecka rodzina miała psa. Pięknego. Był podłużny i gładki… – mówi autystyczny chłopak (w tej roli Paweł Peterman) przedstawiając rodzinie swoją pierwszą dziewczynę.

Bianka w niczym nie przypomina typowej kobiety i zazwyczaj szokuje nowo poznanych ludzi. Z Małym łączy ją wyjątkowe uczucie. Lubią ze sobą spędzać czas, tańczyć i jeździć na rowerze do pobliskiej stacji benzynowej. Ich związek wprowadził wiele zamętu w życie małomiasteczkowej społeczności. Obecność dziewczyny wywołała braterską kłótnie i przywołała gorzkie rodzinne wspomnienia. W miasteczku dochodzi do aktów wandalizmu.

„Mały ma dziewczynę” to reżyserski debiut na warszawskiej scenie Agaty Dyczko, studentki Wydziału Reżyserii na Akademii im. A. Zelwerowicza w Warszawie. To historia trudnej miłości do autystyka i perypetii związanych z życiem pod jednym dachem z taką osobą. Spektakl o konieczności podjęcia ryzyka w relacjach z innymi. O potrzebie bliskości i posiadania czegoś na własność – mówi reżyserka.

Spektakl był prezentowany na 3. Festiwal Debiutantów „Pierwszy Kontakt” w Toruniu w maju 2015, podczas którego wyróżniono reżyserkę Agatę Dyczko i w związku z tym w sezonie 2015/2016 zrealizuje spektakl w Teatrze im. Wilama Horzycy w Toruniu.

Spektakl został zaprezentowany podczas Forum Młodej Reżyserii w Krakowie w listopadzie 2015 roku i wziął udział w konkursie, w którym Jury wyróżniło kierunek poszukiwań twórczych reżyserki Agaty Dyczko.


(…) Role postaci upośledzonych to zawsze zadanie niezwykle trudne, mogące budzić irytację, bo wymagające znalezienia takich środków wyrazu, które nie będą tylko zewnętrznym odzwierciedleniem stanu chorobowego, ale oddadzą całą skomplikowaną materię sfery emocjonalno-uczuciowej. I trzeba powiedzieć, że Petermanowi całą tę złożoność scenicznej postaci udało się pokazać szalenie autentycznie, sugestywnie i prawdziwie. I to zarówno w sekwencjach na poły dziecinnego, na poły złośliwego przekomarzania się z bratem, bratową czy sąsiadką, jak i w tych kiedy z powagą opowiada o znalezieniu towarzyszki życia – wyimaginowanej Dulcynei, która okazuje się być gumową lalką, manekinem, w którym Mały zakochuje się niemal do szaleństwa, wobec którego potrafi być życzliwy, ciepły i jawi się jako człowiek nie sprawiający żadnych problemów. Bianka, bo tak ma na imię lalka, to kolejny etap w podróży Małego przez świat zdeterminowany przez pojawiające się w nim lęki i obawy, które zawsze go nurtowały, choć starał się je głęboko chować w swojej podświadomości.

„Koniecznie poznajcie Małego!”
Wiesław Kowalski
Teatr dla Was

Udostępnij: