Ambalaże. Tadeusz Kantor

W czasie twórczej kwarantanny możemy zaobserwować, jak kolejne wykonywane przez nas czynności przechodzą do rutyny. Ta rutyna widoczna jest wyraźnie w naszej przestrzeni. Brudne ubrania piętrzą się na krześle; talerze odkładamy na pokaźny stos do umycia; nieprzeczytane książki tworzą potężne wieże. Przedmioty mieszają się ze sobą. Jedne przykrywają drugie, tworząc nieintencjonalne ambalaże. Zatrzymajmy się na chwilę i przyjrzyjmy się im. 

Tadeusz Kantor – reżyser, scenograf, malarz, twórca niezwykłego teatru i jeden z pionierów awangardy – w swojej twórczości podnosi do rangi dzieła zwyczajne przedmioty. Widać to szczególnie właśnie w jego ambalażach – obrazach stworzonych ze skrawków materiału, opakowań, śmieci, odpadków… Utrwala je, przechowuje w czasie. Obiekty nabierają podwójnej mocy: są równocześnie ważne i nieważne. Pełne patosu i śmieszności, ukrywają coś i odsłaniają jednocześnie.